اثرات سرب بر میزان اضطراب با استفاده از تست ماز بعلاوه مرتفع در موشهای صحرایی نری که در دوران جنینی، شیرخوارگی و بعد از شیرخوارگی در معرض این فلز قرار گرفته اند.

مقدمه: اضطراب یکی از اختلالات شایع و قابل درمان عصبی می باشد. سرب در ایجاد بعضی از اختلات از جمله اضطراب نقش دارد. مطالعه حاضر با استفاده از ماز بعلاوه مرتفع 1(epm) به بررسی اثر سرب بر پدیده اضطراب در مراحل زمانی مختلف دوران تکامل (از دوره جنینی تا مدتی بعد از اتمام شیر خوارگی) رات می پردازد. مواد و روش کار: برای انجام این تحقیق به آب آشامیدنی رات نژاد ویستار در سه مرحله تکاملی 500 ppm سرب اضافه گردید. گروه اول سرب را در دوران جنینی با افزایش سرب به آب آشامیدنی مادر، گروه دوم در دوران شیرخوارگی و گروه سوم در دوران بعد از شیرخوارگی تا روز 42 بعد از تولد دریافت کردند. با استفاده از epm سطح اضطراب راتهای نری که وزن آنها به 300-240 گرم رسیده است، بررسی گردید. رفتار حیوان در داخل epm بمدت ده دقیقه فیلم برداری شده و برای ارزیابی سطح اضطراب حیوان در کامپیوتر ذخیره گردید. دو پارامتر در رفتار حیوان در بازوی باز مورد ارزیابی قرار گرفت: میزان اضطراب حیوان با نسبت زمان حضور در بازوی باز به نسبت کل زمان حضور در بازوها و نسبت ورود به بازوی باز نسبت به کل ورود به بازوها رابطه معکوس دارد. برای ازریابی داده ها از آنالیز واریانس(anova) و بدنبال آن از تست توکی استفاده گردید. در تمامی موارد 05/0p< به عنوان اختلاف معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: : قرار گرفتن در معرض سرب در دوران جنینی، شیرخوارگی و بعد از شیرخوارگی رفتار حیوان را در epm بگونه ای تغییر داد که بیانگر کاهش ورود و حضور در بازوی باز می باشد. این تغییرات در گروه جنینی بیشتر از بقیه گروهها بود. یافته نشان می دهد که قرارگیری در معرض سرب سبب افزایش اضطراب می گردد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیانگر اثر اضطراب زایی سرب در مرحله اولیه تکاملی حیوان می باشد. پژوهش حاضر تقویت کننده فرضیه حساس بودن سیستم عصبی مرکزی در طی مراحل اولیه رشد حیوان به اثرات زیان بار سرب می باشد.